poplecznik
Смотреть что такое "poplecznik" в других словарях:
poplecznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. poplecznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o kimś, kto kogoś gorliwie popiera; stronnik, zwolennik, zausznik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozyskiwać sobie popleczników. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poplecznik — m III, DB. a, N. poplecznikkiem; lm M. poplecznikicy, DB. ów pogard. «ten, kto kogoś (stronniczo) popiera; zwolennik, zausznik, stronnik, sprzymierzeniec» Mieć swoich popleczników w jakimś środowisku. Pozyskiwać, szukać popleczników … Słownik języka polskiego
adherent — m IV, DB. a, Ms. adherentncie; lm M. adherentnci, DB. ów książk. «zwolennik, stronnik; poplecznik» Adherenci partii demokratycznej. Mieć wielu adherentów. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
popleczniczka — ż III, CMs. popleczniczkaniczce; lm D. popleczniczkaczek forma ż. od poplecznik … Słownik języka polskiego
stronnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. stronnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba będąca zwolennikiem kogoś, czegoś; stojąca po czyjejś stronie; poplecznik, entuzjasta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stronnik polityczny. Być stronnikiem demokracji. Mieć swoich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
